Zapisywanie dialogów

Zasady zapisu dialogów:

1. W języku polskim wypowiedź bohatera zapisujemy od myślnika. 

2. Myślnik oddzielamy spacją od reszty wypowiedzi, nie ma od tego wyjątków. 

Błędny zapis: 
-A jeśli nie mam czasu na uprzejmości?-spytałem. 

Poprawny zapis: 
- A jeśli nie mam czasu na uprzejmości? - spytałem. 

3. Jeśli opisujemy sposób mówienia bohatera, czyli we wszystkich zdaniach, w których są powiedział/rzekł/mruknął/jęknął/zawył/wyszeptał i inne tego typu określenia, kwestii bohatera nie kończymy kropką, a „didaskalia” rozpoczynamy małą literą. 

Błędny zapis: 
– Och. Wtedy mogę uznać to za obrazę. - Wyszeptała. 

Poprawny zapis: 
– Och. Wtedy mogę uznać to za obrazę – wyszeptała. 

4. Jeśli na końcu kwestii jest wykrzyknik, pytajnik lub wielokropek, a po myślniku opisujemy sposób mówienia bohatera, „didaskalia” rozpoczynamy małą literą. 

Błędny zapis: 
– Pojedynku? – Spytałem z niedowierzaniem. 
– Nie! – Wydyszał. 
– To znaczy że...?- Przerwał gwałtownie. 

Poprawny zapis: 
– Pojedynku? – spytałem z niedowierzaniem. 
– Nie! – wydyszał. 
– To znaczy że...? – przerwał gwałtownie. 



5. Jeśli „didaskalia” rozdzielają dwa odrębne zdania, stawiamy kropkę na końcu „didaskaliów”, a zdanie po myślniku rozpoczynamy dużą literą. 

Błędny zapis: 
– … dać się podziurawić kulami – wszedł mi w słowo Thomas – rany, jak bardzo pomocne to będzie dla osiągnięcia naszych wspólnych celów. 

Poprawny zapis: 
– … dać się podziurawić kulami – wszedł mi w słowo Thomas. – Rany, jak bardzo pomocne to będzie dla osiągnięcia naszych wspólnych celów. 

6. „Didaskalia” opisujące tło dialogowe (np. zachowanie bohaterów, wygląd otoczenia) zaczynamy wielką literą. Na końcu pierwszej wypowiedzi stawiamy kropkę lub inny znak interpunkcyjny. Jeśli wprowadzamy dalszą wypowiedź po „didaskaliach”, również zaczynamy ją dużą literą. 

Błędny zapis: 
– No, idźże, na co czekasz? – kupiec odwrócił się do mnie, kręcąc głową z poirytowaniem - nie mam z tego nowego niewolnika najmniejszego pożytku. 

Poprawny zapis: 
– No, idźże, na co czekasz? – Kupiec odwrócił się do mnie, kręcąc głową z poirytowaniem. – Nie mam z tego nowego niewolnika najmniejszego pożytku. 


7. „Didaskalia” można zakończyć dwukropkiem, wówczas drugie zdanie zaczynamy wielką literą. 

Błędny zapis: 
- Zatrzymamy się tutaj. - Zatrzymał konia i rozejrzał się, po czym dodał: - okolica wygląda na spokojną. 

Poprawny zapis: 
 – Zatrzymamy się tutaj. – Zatrzymał konia i rozejrzał się, po czym dodał: – Okolica wygląda na spokojną. 

8. „Didaskalia” mogą się pojawiać kilkakrotnie w jednej wypowiedzi. Lepiej z nimi jednak nie przesadzać, bo wypowiedź może stać się nieczytelna.